Մխիթար Սեբաստացին մանուկ հասակից անցել է կրոնական ուղության: Նա տասնհինգ տարեկանից ձեռնադրվում է որպես սարկավագ: Իսկ Սայաթ ովան մանուկ ժամանակվանից սիրել է երգը և երաժշտությունը: Նա անցնում է աշուղական կյանքին: Նա 30 տարեկանում եղել է Վարպետ աշուղ: Մխիթար Սեբաստացու կյանքը ավելի դաժան է եղել նա եղել է ծառա փաղչել է տարբեր երկրներ, հետո հիմնավորվել սուրբ Ղազար կղզում, հետո կնքել են նրան քահանա, նա այստեղ բացում է տպարան և իր գրքերն ու աշխատությունները, կրոնական բովանդակությամբ, տարածում տալիս: Իսկ Սայաթ Նովային բռնությամբ դարձնում եմ քահանա և նրան անվանում Տեր Ստեփանոս: Նա զբաղվել է <<Մատյան Ողբերգություն>> և նա հանգրվան է գտել Թիֆլիսի Սուրբ Գևորգ վանքում, այնտեղից ել նրա խաղաղերը, երգերը լայն տարածում են գտել: Մխիթար Սեբաստացու աշխատություները եղել են աղոթամատյաներ, վարքաբանություն, մեկնություններ:
Նրան անվանել են նաև Լուի Աստվածընծա, որովհետև Ֆրանսիան երկար ժամանակ թագաժառանգ չուներ, և բոլորն անհանգստանում եին: Ինքնամփոփ էր, լրջախոհ, զուսպ և չեր սիրում ցույց տալ իր զգացմունքները: Ձգտում էր ամեն ինչի մեջ խորամուխ լինել, անձամբ վերահսկել բոլոր գործերը: Հիանալի խոսում էր իսպաներեն, Իտալերեն: Բարեկիրթ էր: Գիտեր ծույլ թագավորների ճակատագիրը, ուստի աշխատում էր մեծ նվիրումով: <<Թագավորել նշանակում է աշխատել>> - գրել է նա իր հուշերում: Սիրում էր շփվել հպատակների հետ: Վերսալի արքունիքի մուտքն ազատ էր, և հեշտությամբ կարելի էր հանդիպել թագավորին , խնդրանքներ ներկայացնել:
No comments:
Post a Comment