1.
Մխիթար Սեբաստացին մանուկ հասակից անցել է կրոնական ուղության: Նա
տասնհինգ տարեկանից ձեռնադրվում է որպես սարկավագ: Իսկ Սայաթ ովան մանուկ ժամանակվանից
սիրել է երգը և երաժշտությունը: Նա անցնում է աշուղական կյանքին: Նա 30 տարեկանում եղել է
Վարպետ աշուղ: Մխիթար Սեբաստացու կյանքը ավելի դաժան է եղել նա եղել է ծառա փաղչել
է տարբեր երկրներ, հետո հիմնավորվել սուրբ Ղազար կղզում, հետո կնքել են նրան քահանա,
նա այստեղ բացում է տպարան և իր գրքերն ու
աշխատությունները, կրոնական բովանդակությամբ, տարածում տալիս: Իսկ Սայաթ Նովային բռնությամբ
դարձնում եմ քահանա և նրան անվանում Տեր Ստեփանոս: Նա զբաղվել է <<Մատյան Ողբերգություն>> և նա հանգրվան է գտել Թիֆլիսի Սուրբ Գևորգ վանքում,
այնտեղից ել նրա խաղաղերը, երգերը լայն տարածում են գտել: Մխիթար Սեբաստացու աշխատություները եղել են աղոթամատյաներ,
վարքաբանություն, մեկնություններ:
2.
Նրան անվանել են նաև Լուի Աստվածընծա, որովհետև Ֆրանսիան երկար ժամանակ թագաժառանգ չուներ, և բոլորն անհանգստանում եին: Ինքնամփոփ էր, լրջախոհ, զուսպ և չեր սիրում ցույց տալ իր զգացմունքները: Ձգտում էր ամեն ինչի մեջ խորամուխ լինել, անձամբ վերահսկել բոլոր գործերը: Հիանալի խոսում էր իսպաներեն, Իտալերեն: Բարեկիրթ էր: Գիտեր ծույլ թագավորների ճակատագիրը, ուստի աշխատում էր մեծ նվիրումով:
<<Թագավորել նշանակում է աշխատել>>
- գրել է նա իր հուշերում: Սիրում էր շփվել հպատակների հետ: Վերսալի արքունիքի մուտքն ազատ էր, և հեշտությամբ կարելի էր հանդիպել թագավորին , խնդրանքներ ներկայացնել:
No comments:
Post a Comment