Ես իմ ներքին ձայնի հետ խոսում եմ այն պահերի երբ ես լինում եմ դժվար, վտանգավոր պահերին: Ես լսում եմ իմ ներքին ձայնին և հեշտությամբ այդ տհաճ իրավիճակից դուրս գալիս: Լինում են պահեր, որ ես ուրիշն եմ մտածում իսկ իմ ներքին ձայնը ասում է.
-Ոչ դա սխալ է ճիշտը իմն է.
Ու ես այդ պահին ընկնում եմ մտածմունքի մեջ, մտածում եմ որն է ճիշտը, որը սխալը: Բայց ես համ վերձնում և նայում եմ համ իմ ներքին ձայնինը և իմը և գալիս ընդհանուր հայտարարի:
Գետնին քայլելը իսկապես հրաշալի բան է, քանի որ դու զգում ես նաև գետնի հրաշալիքները, խաղում խաղեր օր՝Ֆուտբոլ, վազում էս և այլ բաներ անում: Եթե մարդիկ գետնին չքայլեին, մարդը նաև չեր ունենա ոտքը, ոտքի տեղը կլիներ այլ մարմին, չեինք կարողանա մեր խաղերը խաղալ, կփոխվեին նաև խաղերի ձևերը, նոր կանոններ առաջ կգաին և այլ այդպիսի վատ բաներ:
Եթե ես լինեի միոտանի ու երբ ես դպրոց կգաի, կարծում եմ որ կդառանի ծիծաղի առարկա, բոլորը ինձ ձեռ կառնեն, ես չեի կարողանա խաղալ հետաքրքիր խաղեր, չեի կարողանա վազել, քայլեի: Ես չեի ուզի լենլ միոտանի:
Եթե մեր կրթահամալիրում ամեն ինչ թարս լիներ, մեզ այլ դպրոցները կնդունեին արտասովոր, մենք կսովոր եինք ամբողջովին թարս, ու մեզ չեին հասկանա այլ դպրոցականները, որ մեծանանք չենք կարող աշխատանք գտնել մեզ համապատասխան: Մարդիկ կսկսեն մտածել, որ մենք գիժենք և չեն հասկանա մեզ:
No comments:
Post a Comment