Ենթադրությունս...Եթե են գլխից
Ինձ ճանաչեի,
Երևի հիմա...
Չհառաչեի,
Չխռովեի
Ինքս ինձանից
Ու չամաչեի:
Երբ ես փոքր էի ամեն անգամ ինձ մի հարց դիմելիս, ենթադրում էի որ չեմ կարողնա անել և ամեն անգամ նույն խոսքերն եի ասում <<Չեմ կարող>>: Իմ ծնողները միշտ ասում էին որ ես կարող եմ և ես փորձում էի հասնել նպատակներիս: Եվ ենթադրությաուններս ինձ հասցրեց այնտեղ որտեղ սկսվում են նորանոր ճանապարհներ:
No comments:
Post a Comment